Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Εισβολέας παρουσίασε την παράσταση "Ραπ Α Λα Γκρεκ" (και όχι "Rap A La Grecque", όπως αποδείχτηκε) στην Τεχνόπολη. Το μεγάλο αυτό στοίχημα περιλάμβανε τη μπάντα, τη Σεμέλη Παπαβασιλείου κι ένα ακουστικό setting, στη διάρκεια του οποίου ο Λιάκος θα έπρεπε να παραμείνει καρφωμένος στην καρέκλα του αντί να χοροπηδάει στη σκηνή.
Γύρω στις 21:30 ο Εισβολέας κι η μπάντα του έκαναν τη μεγάλη είσοδο στη σκηνή, με τη γεμάτη Τεχνόπολη να τους επιφυλάσσει μια πολύ θερμή υποδοχή. Χωρίς να χάσουν χρόνο, ξεκίνησαν το σετ με το "Λουκουμάδες" και το "Γκεγκε". Δε χρειάστηκε πολλή προσπάθεια να ξεσηκώσουν το ήδη ενθουσιασμένο (όλων των ηλικιών) κοινό, είναι η αλήθεια. Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος, γεγονός που επέδρασε καταλυτικά στο να αποδοθεί με ακρίβεια το πάντρεμα του λαϊκού, του ρεμπέτικου και του ραπ χωρίς παραφωνίες. Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Λιάκος δε μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό του, βλέποντας τον κόσμο να τραγουδάει μαζί του. Από την εκδήλωση δε θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν κι οι εκπλήξεις, όπως ο Μάριος των Fundracar ο οποίος κατέλαβε τη σκηνή και δάνεισε τη φωνή του σε αρκετά κομμάτια, μεταξύ αυτών και το προσωπικό αγαπημένο "Αμερικάνικα".
Το setlist ήταν προσεκτικά διαλεγμένο, παρουσιάζοντας μια πολύ καλή μείξη του ρεπερτορίου του Εισβολέα· "Οπα Λα Λα", "Ούζο", "Εγώ Τα Πάντα", Πριν Απ' Τον Καφέ", "Πιστολέρο", "Πέφτω Και Σηκώνομαι", "Ρεαλιστής", "Η Θάλασσα, Το Γάρο, Εγώ Κι Εσύ", η διασκευή στο "Μπανιστηρτζού" και την παρθενική εκτέλεση του "Λάθη Μετράω" με τη Σεμέλη Παπαβασιλείου, καθώς επίσης και το "Μόκο", όπου ο παλιός καλός Είσβο έδωσε το δυναμικό παρών, ενώ το κοινό ξέσπασε σε αντιφασιστικά συνθήματα.
Ο Λιάκος πήρε το ρίσκο της διαφορετικότητας, φέρνοντας κάτι νέο και πρωτότυπο στο τραπέζι. Κι αν κρίνουμε από τη διάχυτη αγάπη στο χώρο της Τεχνόπολης, τις φωνές που συνόδευαν τα τραγούδια και τα χαμόγελα στα πρόσωπα των οπαδών με το τέλος της συναυλίας, θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το στοίχημα του "Ραπ Α Λα Γκρεκ" το κέρδισε.
Το setlist ήταν προσεκτικά διαλεγμένο, παρουσιάζοντας μια πολύ καλή μείξη του ρεπερτορίου του Εισβολέα· "Οπα Λα Λα", "Ούζο", "Εγώ Τα Πάντα", Πριν Απ' Τον Καφέ", "Πιστολέρο", "Πέφτω Και Σηκώνομαι", "Ρεαλιστής", "Η Θάλασσα, Το Γάρο, Εγώ Κι Εσύ", η διασκευή στο "Μπανιστηρτζού" και την παρθενική εκτέλεση του "Λάθη Μετράω" με τη Σεμέλη Παπαβασιλείου, καθώς επίσης και το "Μόκο", όπου ο παλιός καλός Είσβο έδωσε το δυναμικό παρών, ενώ το κοινό ξέσπασε σε αντιφασιστικά συνθήματα.
Ο Λιάκος πήρε το ρίσκο της διαφορετικότητας, φέρνοντας κάτι νέο και πρωτότυπο στο τραπέζι. Κι αν κρίνουμε από τη διάχυτη αγάπη στο χώρο της Τεχνόπολης, τις φωνές που συνόδευαν τα τραγούδια και τα χαμόγελα στα πρόσωπα των οπαδών με το τέλος της συναυλίας, θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το στοίχημα του "Ραπ Α Λα Γκρεκ" το κέρδισε.
Φωτογραφίες από την Ελεονώρα Χατζοπούλου, aka. Dearohwell photography.
